Twee dagen sloten wij ons op in een loods in ’s-Hertogenbosch, nouja, opsluiten dat niet helemaal. We hielden ons wél 2 dagen bezig met het bouwen van een huis van stro en leem. En passant hielpen we Nadja met onze nieuwe opgedane kennis in haar huis.
Anja en Jos van Waiworrie zijn dé people die kennis hebben van het bouwen van huizen van stro en leem. Zij doen dit door heel Europa en zijn nu aanbeland in het pittoreske ’s-Hertogenbosch. Hier bouwen zij met en voor Nadja (en de kleine man Ilja) een huis. Nadja bouwt namelijk hier haar eigen huis. Van stro. En leem. En als het af is, kan zij hier minimaal 5 jaar in wonen.
Anja 
Jos
Nadja (overigens op de foto van het topic met de tekst) is de bewoner van één van de 25 woningen die geselecteerd zijn om hier gebouwd te mogen worden, én te mogen blijven staan voor minimaal 5 jaar. Met support van de woningbouwcorporatie Zayas, de gemeente ‘s-Hertogenbosch en Spark maakt zij haar droom waar. Hoe cool is dat? Naast support van deze instanties kan ze ook nog support met bouwen (of spullen) gebruiken. Dus als je haar wilt helpen, check dan de links hieronder.
Nadja’s woonkamer to be 
De slaap/badkamer
Op Minitopia Poeldonk wordt geëxperimenteerd met nieuwe woonvormen. Het doel is om nieuwe wooninitiatieven te ontwikkelen die in kunnen spelen op de woonvraag, waar de huidige markt onvoldoende snel een antwoord op heeft. Dat betekent concreet dat er tijdelijk (in ieder geval voor 5 jaar) innovatieve, circulaire woningen ontstaan op de ‘oude milieustraat’ in ’s-Hertogenbosch. Maximaal vijfentwintig woningen komen tot stand door zelfbouw of in co-creatie met de woningbouw.
Nadja’s huis ‘moet’ over een paar weken van de loods naar ‘buiten’, waar het op autobanden een mooi plekje in de hoek in gaat nemen. Dan begint het afbouwen, want klaar is het dan (helaas) nog niet. Wij hebben vandaag van Anja en Jos een aantal fijne kneepjes van het werken met stro geleerd. Van het op maat maken van pakjes stro, deze ‘in’ het houten skelet plaatsen, het plaatsen van ‘baguetjes’ (wat wél een relatie heeft met het franse stokbrood), tot het met grof geweld stro in het skelet meppen (het moet natuurlijk wel strak zitten!). En als je fysieke arbeit toch niet echt (meer?) gewend bent, dan is het toch best wel intensief. Het fijne van dit soort werk is wel dat je meteen resultaat ziet, en dat is, als je meer achter de computer zit en met digitale dingen bezig bent, best wel eens een verademing. Al kunnen die computerhandjes van mij er toch (nog) niet zo goed mee dealen..
Met dank aan Nadja, Anja, Jos, Peggy, Casper, Ger, Jacqueline, Griet en Jayanti.
Hier lees je meer over Anja en Jos.